Melancholia sukuba – Richelle Mead

Moim dziwnym guilty pleasure jest wracanie jako dorosła do pozycji, które poznałam i wchłonęłam w wieku nastoletnim, gdy panowała moda na Zmierzch i inne powieści, przez które teraz czuję dreszcz żenady. O ile do twórczości Stephanie Mayer nie mam zamiaru już wrócić i wystarczy mi przeczytanie tej „wampirowej Biblii”, tak w moje ręce kolejny raz wpadła „Melancholia sukuba” autorstwa Richelle Mead. Pierwszy cykl o Georginie Kincaid to książka, po której lekturze trudno cokolwiek powiedzieć o odczuciach. 

Sukub to postać, która w demonologii przedstawiana jest jako niezwykle piękna kobieta, nawiedzająca we śnie mężczyzn i kusząca ich współżyciem seksualnym. Właśnie w taki sposób „zasilają się”, wysysając energię życiową od swoich ofiar. Georgina świadoma jest swojej atrakcyjności i tego, jak działa na mężczyzn. Z drugiej strony jednak nienawidzi siebie za to, kim jest i za wszelką cenę pragnie normalnego życia, a praca w księgarni ma jej zapewnić choć część normalności.

Główna bohaterka słynąca z ciętego języka i swojej demonicznej osobowości sprawia, że dość szybko przekonuje do siebie czytelnika i omiata go uczuciem miłości do siebie. Wartka akcja niejednokrotnie zaskoczyła mnie, uświadamiając, że nie jest to jedynie powieść dla młodzieży, a wręcz przeciwnie – lekki erotyk pobijający serca dorosłych, którzy nie znajdą tu przesłodzonego Edwarda. Z drugiej strony lekkość opowiastki pokroju fanfiction sprawia, że książkę wręcz pożera się w jeden wieczór. Jako osoba stroniąca od fantasy podchodziłam do lektury z dozą nieufności i kolejny raz los nie zrobił sobie ze mnie żartu, podczas wybierania książki po okładce. Bohaterowie nie są czarno-biali, a autorka przyłożyła się, robiąc z nich pełnych charakterków i wielu wad czy zalet osoby, które można by spotkać w prawdziwym świecie.

Ogromnym minusem może okazać się wątek romantyczny w tej historii – mogłabym określić go mianem spojlera, ale jest bardziej schematyczny, bo przecież rynek pełen jest powieści, gdzie fantastyczna postać zakochuje się w śmiertelniku. I tu autorka nie popisała się oryginalnością, a dopisek „Dziennik Bridget Jones... z piekła rodem” idealnie podsumowuje jej miłosne zawirowania.