Zgaduję, że częścią dorastania jest żegnanie rzeczy, które kiedyś się kochało 

OPIS: Miłość, pożądanie i zdrada oczami mężczyzny, który znalazł się na rozdrożu.

Za możliwość przeczytania oraz recenzji dziękujemy wydawnictwu:

K. N. Haner wpada na twórcze salony z kolejną książką tego roku. Nowe wydawnictwo, nowy pomysł i całkowicie nowa odsłona autorki okalana hasłem „dark romance” przenosi nas w świat ambicji, ran przeszłości oraz chorego pożądania, któremu bohaterowie nie są w stanie się oprzeć. Jak autorka podołała temu wyzwaniu? I czy faktycznie jest to mocny, odważny thriller?

(…) nagle zerkam na ślubne zdjęcie Douglasów stojące na szafce nocnej. Uśmiecham się sama do siebie. Jestem zdzirą, bo pieprzę się z jej mężem?

Obsesje nie są niczym złym, jeśli potrafimy nad nimi panować. 

OPIS: Lara Jean nie spodziewała się, że naprawdę zakocha się w Peterze. Mieli przecież tylko udawać. Jednak nagle ich uczucia stały się bardzo prawdziwe. Teraz kiedy w jej życiu pojawia się kolejny adresat listów, Lara Jean nie wie, czy to normalne, aby kochać dwóch chłopców jednocześnie.

– No, wreszcie jesteś. Już... – Przerwał i przyjrzał mi się uważniej. – Rany... ładnie dziś wyglądasz. Zrobiłaś coś ze sobą?
Bzyknęłam tylko trzydziestoczteroletniego prawiczka, pomyślałam. 

To niedoskonałości czynią miłość doskonałą.

Zaczynając recenzję przyłapuję się na tym, że zajmuje mi to zaskakująco długi czas. Powód jest jeden; książka Ty wywarła na mnie tak wiele emocji, iż zwyczajnie brakuje słów na opisanie wrażeń po lekturze. Co w niej znajdziemy? Intrygi, zbrodnie i niezdrowe uczucie, a to wszystko pokazane oczami głównego antagonisty, jednocześnie stanowiącego najważniejszą postać, wokół życia której kręci się cała akcja. Zapnijcie pasy, chwyćcie kubki z kawą i na chwilę odłóżcie czytane właśnie teksty. Dzisiaj będzie odrobinę przerażająco. 

Joe pracuje w księgarni i kocha to, co robi. Książki są jego życiem, jest oczytany oraz niesamowicie mądry. Na pierwszy rzut oka widać jednak, iż do normalnych osób to on nie należy. Autorka wrzuca nas w wir wydarzeń już od pierwszego zdania; Joe zauważa podczas zmiany nową osobę. Kobietę, od razu budzącą w nim dziką żądzę oraz chore pragnienie, którego dawno nie odczuwał. Stąd droga zaczyna robić się coraz bardziej kręta; pozorne przypadki, dzikie zagrywki oraz zbrodnia idealna to najlepsze synonimy całej niespełna pięćsetstronicowy pozycji. 

Problem z książkami polega na tym, że kiedyś się kończą. Uwodzą cię. Rozkładają przed tobą nogi i wciągają cię do środka. Wchodzisz w nie głęboko, zostawiając wszystko, co miałeś, zrywasz wszelkie więzy łączące cię ze światem i podoba ci się w nich, i już nie potrzebujesz więzów, rzeczy, i wtedy książka się kończy. Treść ulatuje. Przewracasz stronę, a tam nic nie ma.

Liczne zwroty akcji każą czytelnikowi trzymać rękę na pulsie, a dynamiczne opisy zmuszają wręcz do kontynuowania lektury bez względu na wszystko. Proste kroki oraz szczegóły wykorzystywane w sposób, jaki nawet nam się nie śni, dają idealną lekcję życia, wylewając jednocześnie ogromne wiadro wody na nieświadome zagrożenia w internecie głowy. Ty to pozycja ciężka, trudna i brutalna, ukazująca najciemniejsze zakamarki ludzkiego umysłu oraz udowadniająca, co niezdrowa obsesja może zrobić z niektórymi ludźmi. Jednocześnie jest szalenie wciągająca, a zachowanie oraz uczucia głównego bohatera momentami zbierają wielki pokład współczucia, które potem zostaje oderwane, niczym woskowy plaster z owłosionego miejsca na ciele.

Każdy się napina, żeby być lepszy, zrzucić parę kilo, przeczytać pięć książek, pójść do muzeum, kupić płytę z muzyką poważną, posłuchać jej i ją polubić. A tak naprawdę wszyscy wolą napychać się pączkami, przeglądać kolorowe pisemka i kupować albumy popowych gwiazdek.

Bohaterowie są realistyczni, momentami naiwni, podli, pełni kłamstw oraz samolubni. Goniący za nieistniejącą perfekcją, która odbiera życie. Za celami, które tak naprawdę nie są w stanie podarować im ani odrobiny szczęścia. Widać po nich nieczyste zagrywki, dwulicowość, coś zwyczajnie prawdziwego. To wzbudza w czytelniku masę sprzecznych emocji, co okazało się strzałem totalnie w dziesiątkę. Książka Caroline Kepnes to przymusowa lektura dla każdego, ponieważ ukazuje prawdę. Portale społecznościowe, uzależnienie od opinii innych, głęboko ukryte pragnienia, zakłamany obraz szczęścia oraz relacje budowane na kłamstwie stanowią jedynie początek tego, co znajduje się niemal na każdej stronie tego dzieła. Końcówka wbiła w fotel, a odpowiedni zwrot akcji stanowi istną wisienkę na torcie całej dobrze poprowadzonej akcji. Dla jednych może być ona szokująca, dla innych nawet obrzydliwa, dla mnie; przerażająco realna i głęboka.

Dlatego też ją polecam. Literatura potrzebuje więcej takich książek, po których czytelnik straci dech na dobre kilka chwil. A naszemu gatunkowi naprawdę przyda się kilka porządnych potrząśnięć i sprowadzenia na ziemię. 

Bo przecież nic nie jest takie, jakie się wydaje...

Przytoczony wyżej cytat jest w stanie skłonić do refleksji, dlatego chętnie dowiedziałabym się, co o tym sądzicie? Ja uważam, że zło rodzi się z większego wydarzenia bądź impulsu, które nieodwracalnie zmieniają ludzkie życie; cechy naszego charakteru, zachowania, a czasem następuje całkowity zanik empatii. Zaraza opanowuje umysł, przenikając do umysłu, co często przynosi przerażające rezultaty...

Mózg współczesnego człowieka nie został przystosowany, by wychodzić z procesu stawania się profilerem kryminalnym bez szwanku. Ktokolwiek decyduje się narazić go na tego rodzaju presję, zapłaci za to, i to słono.

Już na początku muszę zauważyć, że zdanie informujące, iż jest to zwyczajnie fanfiction, sprawiło, że podchodziłam do lektury z dozą nieufności. Jako wieloletnia użytkowniczka Wattpada gatunek ten znam bardzo dobrze i niestety nie jest on owiany dobrą chwałą. Z każdym kolejnym zdaniem przekonywałam się, że nie można oceniać książki po okładce, a tym bardziej po takim dopisku, bo możemy stracić szansę na świetną lekturę.

„Rozdroża” to opowieść między innymi o trudach ojcostwa, pokazująca, że pieniądze nie czynią z człowieka bohatera i obiektu do naśladowania, a także nie są w stanie zastąpić rodzicielskiej miłości oraz czułości. Główną bohaterką tej powieści jest Jane Eye, która po tragicznej utracie bliskiej przyjaciółki opuszcza miasto, próbując uzupełnić pustkę w sercu i odnaleźć miejsce, które mogłoby zastąpić jej dom. Trafia do Thornfield Hall, gdzie podejmuje się opieki nad osamotnioną córką dzierżącego majątek Rochestera. Otoczkę bogatego domu czytelnik poznaje wraz z kobietą, której momentami ciężko opanować swój temperament oraz niewyparzony język. To właśnie one i jej nieokrzesanie budzi podziw Edwarda i chociaż początkowo mężczyzna próbuje trzymać ją na dystans, szybko ulega swoim prymitywnym instynktom.

Cała książka prowadzi czytelnika po wielu poważnych tematach, takich jak między innymi siła wpływów, uzależnienia oraz wykorzystywanie seksualne. Ten ostatni przedstawiony został w dość niewiarygodny dla mnie sposób, stanowiąc pierwszy z, niestety, wielu minusów tej świetnie zapowiadającej się pozycji. Czytając o ciężkiej relacji ojca ze swoją małoletnią córką, dosłownie pochłaniałam kolejne strony, a punkty kulminacyjne całej pozycji z ich udziałem niemal nie doprowadziły mnie do łez. Ostatnie sceny byłyby idealnym podsumowaniem, dobitnie stawiając kropkę w odpowiednim momencie. Autorka jednak za bardzo przesadziła, dodając swoje kilka groszy zza sceny, a ja czytając epilog oraz jej posłowie miałam ochotę wyrzucić telefon przez okno, dając książce marne cztery gwiazdki. A to ogromny przeskok, bo jeszcze w ostatnim rozdziale planowałam ocenić tę pozycję nadwyraz wysoko. Ostatecznie więc dotarłam do martwego punktu, kompletnie nie wiedząc jak podsumować moją przygodę z tą pozycją. Dlaczego? Bo mimo wszystko momentami chwiała się na granicy naprawdę dobrej i jeśli mam być szczera, szkoda mi tego, w jaki sposób ostatecznie poprowadzona została fabuła, bo naprawdę mogło wyjść pięknie.

Pod względem technicznym praca ta jest dobra, bo została napisana poprawnie; język dało się zrozumieć, styl był przyjemny, a zmiana perspektyw nie mieszały niepotrzebnie scen. Nie miałabym się czego czepiać nawet przez fakt, że jest to fanfiction. Ostatecznie jednak za dużo było tego wszystkiego; sceny erotyczne momentami zwyczajnie mnie żenowały, a główna bohaterka irytowała swoim zachowaniem. Rozdroża podzielonego zdania doprowadziły mnie więc do punktu, w którym ostatecznie oceniam książkę Augusty Docher na sześć. Bo czasem po prostu bywa tak, że co za dużo, to niezdrowo.

I tak było właśnie w tym wypadku.

Chętnie podejmujemy się czytania i recenzowania nowych pozycji. Każdy gatunek jest dla nas ogromnym wyzwaniem, ponieważ tylko z niektórymi obcujemy na co dzień. W tym wypadku nie było inaczej, bowiem nadesłana nam pozycja to dopiero trzecie starcie ze światem literatury podróżniczej. Jak je oceniamy? I o co dokładnie chodzi z duchami K2? Zapraszamy na recenzję. 

“Duchy K2. Epicka historia zdobycia szczytu” to mrożąca krew w żyłach opowieść o pokonywaniu strachu i własnych słabości. Autor z zapałem i w najmniejszym detalu opisuje przeprawę na drugi najwyższy punkt świata, wciągając czytelnika w pasjonującą podróż pełną niebezpieczeństw i tajemnic. Jednocześnie sama góra stanowi pewien rodzaj ziemi obiecanej, marzenia, które niejednemu spędzało sen z powiek w celu zaspokojenia ambicji. K2 podbijana była przez wielu śmiałków, którzy całymi grupami próbowali swoich sił na jej bezlitosnym szczycie. Wspinacze długo przygotowywali się do swojej wielkiej misji, co mimo wszystko dla wielu kończyło się źle. Każda z niespełna czterystu stron przenosi czytelnika w świat pełen faktów, prób i bolesnych porażek, plamiących krwią karty historii. Kolejne rozdziały skupiały się na innych wątkach, ukazując czytelnikowi jak ważna jest praca grupowa i zaufanie, a także jak wielkie plony zbiera słynny szczyt. 

Na początku dwudziestego wieku alpiniści pierwszy raz zetknęli się z dzikością K2. Ludzie pełni jedynie odwagi i pasji w sercu, bez odpowiedniego sprzętu, wsparcia, wiedzy geograficznej oraz pogodycznej, pokazują jak ważna jest dla nich walka o marzenia i przezwyciężenie wielu niedogodności, które dla normalnego człowieka są czymś znanym jedynie z BBC, gdzie autor “Duchów K2” również spełniał się w roli twórcy filmów dokumentalnych.

Czytanie ubarwiały piękne mapy, ilustrujące między innymi granice wokół góry K2. Jednak nic nie było w stanie odzwierciedlić tragedii oraz widma śmierci, które niczym klątwa wisiały nad tym miejscem. Książka autorstwa Micka Conefrey’a to oprawiona grubą powłoką historii opowieść o poświęceniu i karze za czasami kompletnie nieosiągalne marzenia. Fragmenty z pamiętnika oddawały realizm wydarzeń, jednocześnie dając czytelnikowi gęsią skórkę, a szkice i podobizny obozów idealnie obrazowały jak daleko jest w stanie zajść człowiek.  

Jest to dosłownie epicka historia o ludzkich ambicjach i uczuciach, często stawianych ponad rozumem. “Duchy K2” naprawdę istnieją i są widmem ludzi poległych w walce o swoje marzenia oraz tych, którzy naginali niektóre fakty, dla zachowania dobrego imienia. Ludzka natura nie lubi słowa porażka, więc wiele osób nie wspominało całej prawdy, chcąc zostać w oczach innych bohaterami. Momentami ciężko jest więc ocenić, co faktycznie miało miejsce na K2. Po przeczytaniu tej łapiącej za serce i dogłębnie poruszającej dokumentacji prób i błędów wiadomo jednak jedno; co na K2 miało miejsce, tam też pozostanie.

OPIS: K2 - bezimienna góra, która cieszy się ponurą sławą. Wznoszący się na 8611 metrów n.p.m. szczyt budzi wśród ludzi gór szczególną fascynację. To największe możliwe wyzwanie. Trzeba pokonać niezwykle strome zbocza, ekstremalną wysokość, odosobnienie oraz nieprzewidywalną pogodę. Na szczyt K2 dotarli nieliczni, wielu straciło życie podczas wspinaczki. Nowoczesne technologie sprawiły, że jest ona odrobinę bezpieczniejsza, ale Góra Gór wciąż zbiera tragiczne żniwo. I wciąż przyciąga nowych śmiałków, którzy chcą zmierzyć się z obsesją na punkcie zdobycia tego szczytu. Ta książka w wyjątkowo realistyczny i sugestywny sposób opowiada historię pierwszych prób wejścia na K2. Jest niezwykłym dokumentem, który powstał dzięki nieustępliwości i wytrwałości autora. Niepublikowane wywiady z żyjącymi członkami zespołów oraz ich rodzinami, fragmenty pamiętników i listów znajdujących się w archiwach rozsianych po całym świecie pozwoliły na odmalowanie atmosfery na Górze Mordercy, która wciąż pozostaje marzeniem wielu wspinaczy. Znajdziesz tu historię przesiąkniętą widmem śmierci, szaloną ambicją, tragedią i heroiczną odwagą. Karty tej znakomitej, rzetelnie napisanej, a przy tym trzymającej w napięciu książki wypełniają bohaterzy i marzyciele - to arcydzieło literatury górskiej.

Najbardziej wiarygodne kłamstwa to te, które mają w sobie choć ziarnko prawdy.

Nie chciałam dłużej się bać. Chciałam być odważna. Chciałam... zacząć żyć. Chciałam się zakochać i być kochaną.

 

Tytuł: Bez mojej zgody

 Autor: Jodi Picoult

 Ilość stron: 528

 Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Kategoria: literatura piękna, dramat

Wydanie: 11 sierpnia 2009 

Mamy tu do czynienia z trójką przyjaciół: Rorym, Channingiem oraz Amber. Muszkieterowie i najbliżsi kompani przez wiele lat wiodą spokojne życie. Wszystko ulega jednak zmianie, gdy chłopcy zaczynają żywić w stosunku do dziewczyny coś więcej niż niewinne uczucie. Podobno przyjaźń między kobietą oraz mężczyzną nie istnieje i tutaj to stwierdzenie jest jak najbardziej trafione. Odrobina przekrętu, wyjazd z miasta i złamany pakt powodują, iż Amber wiąże się z Rorym, jednak ich związek kończy się nagłym zerwaniem z winy mężczyzny. Książkę rozpoczynamy od poznania rutyny zrozpaczonej wciąż bohaterki, która trafia na zdjęcia byłego chłopaka z inną. Uderza w nią fala emocji, którą przerywa telefon od Channinga. Jest w potrzasku i poszukuje mieszkania na kilka miesięcy, a Amber spontanicznie sugeruje mu skorzystanie z wynajmowanego obcym pokoju w swoim mieszkaniu. W taki sposób rozpoczyna się ich wspólna historia i na tym skończę opisywanie akcji, ponieważ resztę po prostu musicie przeczytać sami.

Gentleman numer dziewięć to książka o intrygach, szczenięcym zakochaniu owocującym potężną dorosłą miłością, niezaspokojonych potrzebach oraz demonach przeszłości. Pierwsze strony nie umiały mnie do siebie przekonać, jednak wraz z pojawieniem się Channinga automatycznie przepadłam, wciągając tę książkę w kilka godzin. Jest to lekka, przyjemna oraz pełna napięcia powieść, opowiadająca o sile uczucia, pożądania oraz poświęceniach dla miłości. Udowadnia ona, że na świecie są faceci czuli, dbający o kobiety, którzy potrafią dać im to, czego potrzebują od przyjaciela, śmiało przekazując, że przepisem na bestseller nie jest tylko zimny drań przepadający dla szarej myszki. I chociaż podłoże seksualne odgrywa tu ogromną rolę, mimo wszystko odchodzi na drugi plan, tłumione przez potrzeby wysłuchania oraz zrozumienia. W taki sposób mija pierwsza połowa książki, bo w drugiej bohaterowie podejmują poważne decyzje dotyczące odczuwanej do siebie chemii. I jeśli mam być szczera, strasznie bałam się tego, co w niej dostanę, bo od setnej strony w górę czułam, że właśnie tu możnaby spokojnie zakończyć tę książkę. Ba, gdyby faktycznie rozmowa Channinga i Amber stanowiła ostatni wątek Gentlemana numer dziewięć, spokojnie dałabym tej pozycji 10/10, bowiem to właśnie przeciąganie wszystkiego sprawiło, iż pozycja straciła w moich oczach jeden punkt. Ostateczny epilog jednak i tak zamknął wszystko w fajny sposób, dobitnie dając czytelnikowi do zrozumienia, że w tym przypadku mamy do czynienia z jednotomową powieścią. 

Jeśli chodzi o stronę techniczną, jest dobrze. Bohaterowie wykreowani zostali naprawdę przyzwoicie, a po zachowaniach dało się zauważyć, że faktycznie, takie zachowania są normalne. Idealnym przykładem, który chętnie tu przytoczę jest właśnie Channing, po którego zachowaniu widać, że naprawdę wychowywał się jedynie w otoczeniu kobiet. Okładka, chociaż dość typowa, naprawdę cieszyła oko, a treść nie męczyła, dzięki lekkiemu stylowi autorki. Chociaż w zwyczaju mam szybkie czytanie i tak można wciągnąć tę książkę w jeden wieczór, bo przez fabułę zwyczajnie się płynie. I okej, momentami brakowało mi porządnego zwrotu akcji, który w tym przypadku nie miał zbyt wielkiego efektu „łał”, jednak ostatecznie całość oceniam naprawdę pozytywnie.

Polecam ją więc pobrać, kupić lub wypożyczyć na wolny wieczór. 

Dlaczego? Ponieważ zwyczajnie warto.