Starszy brat mojej przyjaciółki – Sandra Ozolin

Są chwile, gdy mamy coś na wyciągnięcie ręki i tak bardzo, jak wierzę w robienie wszystkiego, aby spełnić marzenia, pewnych rzeczy zwyczajnie nie umiem zaakceptować. Jedną z nich jest nieumiejętny selfpublishing. Bo chociaż autor daje z siebie sto procent, wylewając siódme poty na dopieszczeniu swojego dzieła, nigdy nie zauważy wad, które wyłapałby profesjonalista. Dlatego uważam, że przed zabraniem się za wydanie, powinno się przynajmniej znaleźć odpowiednich i naprawdę zdolnych ludzi do poprawiania błędów, ogarnięcia logiki powieści oraz realizmu bohaterów. Starszy Brat Mojej Przyjaciółki niestety tego nie otrzymał.

Kolejna perełka wyciągnięta z Wattpada i kolejny pisarski debiut, który na portalu ma ponad 6.6 milionów odsłon. Mówiłam to już wielokrotnie, powtórzę jednak znowu: niektóre prace nigdy nie powinny opuszczać pomarańczowo-białego portalu dla młodych pisarzy. Starszy Brat Mojej Przyjaciółki nie jest wyjątkiem, bo praca ta pełna jest błędów, których nie dałam rady wyeliminować nawet ja. Bohaterowie zachowywali się boleśnie stereotypowo, sceny urywane były w totalnie bezsensownych miejscach. Jedynym plusem było jako takie zachowanie połączenia przyczynowo-skutkowego, chociaż tutaj również nie mogłam oczekiwać niczego wysokich lotów. Poświęciłam wiele czasu na sugestie zmian dla autorki, przymykając oko na jakość całości nawet po moich zmianach. Niestety były one odrzucane, a moje nazwisko wstydliwie wisi na pierwszej stronie, sugerując, że z własnej woli przepuściłam tak słabą jakościowo pracę dalej. Niestety to było wiele miesięcy temu i na obecną chwilę nie można zrobić z tym zupełnie nic. Autorka jednak jest w trakcie tworzenia kolejnej „książki”, której wydanie również przewiduje i to za sprawą tego samego anglojęzycznego „wydawnictwa”, jakim jest właśnie Lulu.com. Czy to się uda? Pomówmy o tym.

Sandra Ozolin ma taki dość typowy styl. Podczas pisania obraca się wokół utartych ścieżek: trauma, samotność bohaterów, źli chłopcy, puste blondynki i typowe szkolne życie rodem z seriali dla nastolatków. O ile mija się to z prawdziwymi wydarzeniami, nie jest powiedziane, że nie można powielać tematów, które fajnie się czyta. Mi jednak niesamowicie nie podeszło to rzucanie stereotypami, robienie z głównej bohaterki niby odważnej, a jednak zbyt potulnej, tak samo jak z Collinem, czyli właśnie tytułowym bratem jej przyjaciółki. Godne podziwu było jednak pokazanie ich wspólnej przeszłości: kiedyś mieli pewien rodzaj więzi, ale po pewnych wydarzeniach Collin stał się opryskliwy i zamknął w sobie, dusząc wciąż siedzący w nim ból. On jest postacią o której tak naprawdę wolałabym czytać, bo mam wrażenie, że jest w tym wiele potencjału, który ostatecznie nie został wykorzystany przez płytkie myślenie, bo romans i skoro są razem to jest okej i po co to dalej rozwijać. 

Ta książka jest zwyczajnie zła, a ja nie wstydzę się o tym pisać. Niemniej jednak sama Sandra ma wiele możliwości i jeśli przyłoży się do sposobu, w jaki działają jej bohaterowie, jeśli pomyśli o szerszej perspektywie oraz drugim dnie, to jej nowa książka ma prawo wyjść o wiele lepiej, niż debiut. Już teraz widać zmianę w jej stylu pisania, co dowodzi, że do niektórych rzeczy zwyczajnie potrzebuję czasu, jak i odpowiednich umiejętności. Starszy Brat Mojej Przyjaciółkito zwyczajnie nie było jeszcze to.