ZABÓJCZY ŻART – Peter James

  

Tematyka ukazuje problem, który jest moją największą fobią – pochowanie w trumnie na żywca. Nie wiem, czy spowodowane jest to klaustrofobią, czy może oglądałam zbyt dużo filmów, ale kremacja to coś, czego pragnę po swojej śmierci, właśnie z obawy przed obudzeniem się w trumnie.
Trudno wyobrazić sobie, przez co musiał przejść główny bohater, który na kilka dni przed swoim ślubem zostaje uwięziony kilka metrów pod ziemią przez swoich przyjaciół, który szykują mu żart na wieczór kawalerski. Bogaty, przystojny dowcipniś pada ofiarą zemsty za wszystkie żarciki z przeszłości. Niewinny wybryk zamienia się w tragedię, gdy przyjaciele Harrisona giną w wypadku zaraz po dokonaniu „zabójczego żartu”. Zrozpaczona przyszła panna młoda zgłasza na policję zaginięcie ukochanego, a w akcję wkracza inspektor Roy Grace, mężczyzna słynący z niekonwencjonalnych metod.
Spojlery to coś, czego osobiście nienawidzę, więc opis fabuły skończy się właśnie w tym miejscu, bo kolejne zdania byłyby moim tytułowym żartem. Narracja z kilku perspektyw pomaga spojrzeć na całą historię z różnych stron oraz poznać psychikę i świat bohaterów. Można wczuć się również w głównego bohatera i walczyć z nim o każdy oddech, zastanawiając się, czy jeszcze kiedykolwiek dane mu będzie spotkać się z ukochaną. Zwariowane zwroty akcji i przyspieszające tempo uświadamiają nas, że tak naprawdę sami nie wiemy, kto jest tym złym, albo czy w ogóle jest ktoś zły. Może tak naprawdę wszystko jest winą przypadku, nieszczęśliwego splotu wydarzeń? Każdy trop okazuje się ślepą uliczką, a zakończenie wciska w fotel, mi osobiście zostawiając uchylone usta i literackiego kaca gdzieś w połowie drogi. Myślałam, że umiem łączyć fakty i dodawać dwa do dwóch, ale ta powieść pokazała mi, jak bardzo się mylę.