Miasto dziewcząt – Elizabeth Gilbert

Elizabeth Gilbert to znana i ceniona Amerykanka, która polski (i nie tylko) rynek podbiła autobiograficzną powieścią „Jedz, módl się, kochaj”. Teraz powraca w wielkim stylu z książką „Miasto dziewcząt”, która ma swoją premierę już trzeciego września, a ja dzięki uprzejmości wydawnictwa Rebis mogłam przeczytać ją przedpremierowo.'

Akcja zaczyna się współcześnie – wiosna 2010 roku, gdy narratorka przyznaje się do otrzymania listu od jego córki Angeli. Wspomina, że często myślała o dziewczynie, którą poznała w latach 70. podczas szycia dla niej sukni ślubnej. Angela po śmierci matki chce dowiedzieć się jednego: kim narratorka była dla jej ojca. Właśnie tutaj rusza pociąg zwany retrospekcją, a my przenosimy się do lat 40. i wyruszamy z Vivian do historycznego Nowego Jorku. Główna bohaterka to dziewiętnastoletnia młoda kobieta, która z góry narzucony ma scenariusz swojego życia – pochodzi z bogatej rodziny, w której wykształcenie i szczęśliwe wyjście za mąż za dobrze sytuowanego mężczyznę to sprawy pierwszorzędne. Pokładane przez rodziców nadzieje pryskają jak bańka mydlana, gdy ta nie zdaje pierwszego roku studiów i zostaje wydalona z uczelni. Nieznośne zachowanie dziewczyny bez pomysłu na siebie pcha dorosłych do wysłania Vivian do ciotki w Nowym Jorku. O dziwo pomysł ten odbiera ze swego rodzaju ulgą – nie była fanką nauki czy tkwienia w schematach „dobrych domów”. Jej miłością było szycie, moda i ploteczki z wielkiego świata. 

Ciotka Peg to ten krewny, który pojawia się w życiu raz na kilka lat i jest synonimem przepychu, kojarzonym z błyskotkami, futrami i szkłem z alkoholem w dłoni. W Nowym Jorku prowadzi podupadający teatr, który nie przynosi nawet dobrych zysków, a program zmienia się z tygodnia na tydzień, na dodatek grany przez aktorów tworzących swoisty mix. Vivian prędko zostaje wciągnięta w wir artystycznego życia i nie zdziwiło mnie nawet, jak dobrze się w tym czuje. Nowojorski świat skreśla wszelkie zasady wpajane jej w rodzinnym domu, a ona przeżywa pierwsze miłości, imprezy zakrapiane alkoholem oraz w zabawny sposób traci dziewictwo.

Powieści Elizabeth Gilbert nigdy nie są czarno-białe. Tak było i w tym wypadku, a ja zostałam mile zaskoczona w momencie, w którym chciałam się poddać i odłożyć książkę na półkę. Początkowo irytująca główna bohaterka zamienia się w dojrzałą młodą kobietę, zupełnie różniącą się od Vivian znanej na początku – próżnej i pełnej egoizmu i lekkomyślności nastolatki. Ponadto autorka idealnie wykreowała pozostałe postacie, nadając im różnorakie cechy, odróżniające ich od pozostałych. Nikt nie jest identyczny i nie myśli w podobny sposób.  Piękne i idealne osoby z show-biznesu, bogatych bedbojów, a także perfekcyjne rodziny. 

„Miasto dziewcząt” to z pozoru lekka lektura na pierwsze jesienne dni, do której idealnym dodatkiem będzie gorąca owocowa herbata, momentami przeplatana z solidną dawką alkoholu. Można ją odebrać jako zwykłą opowiastkę o młodej bohaterce, która wyjeżdża do dużego miasta z milionem marzeń, ale bez konkretnego pomysłu na siebie; jako prostą historię o poszukiwaniu miłości na całe życie, jednocześnie wcześniej bawiąc się i robiąc rzeczy, które nie zawsze są odpowiedzialne. Ostatecznie okazuje się dobrą, można powiedzieć nawet psychologiczną, powieścią z historią Nowego Jorku i wojną w tle. Inteligentna proza porusza wiele ważnych wątków oraz zaskakuje w momentach, gdy tracimy nadzieję. Autorka kolejny raz ukazała swój talent pisarski, broniąc się przed mianem „Pisarki jednej powieści”. Cudowny powrót po latach przyniósł jej kolejną falę zainteresowań ze strony rynku literackiego, a czytelników obdarzył świetną lekturą z różnobarwnymi bohaterami i zabawnymi wątkami, które niejednokrotnie wywołają falę śmiechu.