Nie patrz – Marcel Moss

Marcel Moss to ten typ autora, do którego lecę niczym opętany pragnieniem zwierz, rzucając wszystko inne na rzecz tego, co teraz dla nas przygotował. O „Nie patrz” słyszałam już dawno, a za lekturę wzięłam się od razu jak zwolniły się wydawnicze deadline’y. I muszę powiedzieć, że tak samo jak w wypadku „Nie odpisuj” wciągnęłam tę książkę w zaledwie dzień. Bo to było dobre. Naprawdę dobre.

Bohaterką tej książki jest dobrze znana nam Ewa, czyli zamieszana w parę intryg psychoterapeutka. W pierwszym tomie została ledwo nakreślona, nie wiedzieliśmy o niej za dużo, a wokół jej postaci krążyła nutka tajemnicy. Tutaj znika ona na rzecz kontynuacji koszmaru, który przeżywała przez swoją byłą pacjentkę Martynę. Pomimo tego, iż kobieta trafiła na oddział zamknięty, wciąż udaje jej się siać terror, a to stwarza podstawę do kontynuacji wydarzeń z debiutu autora. Jednak nie jest on jej jedynym celem, a stanowi jedynie fundament do czegoś głębokiego – do historii pełnej przekraczania granic, do zabawy pod tytułem „nic nie jest takie, jakie się wydaje” oraz do imponującego wręcz zakończenia. 

Druga powieść w pewnym momencie daje czytelnikowi drobnego kuksańca w bok, gdy autor znów opowiada historię kolejnego zdominowanego przez kobietę męża. Jednak tutaj chyba za bardzo udzieliła mu się łatwość ponownej zabawy tą samą koncepcją, ponieważ obaj bohaterowie byli aż za bardzo do siebie podobni, przez co muszę przyznać, że początkowo niestety ich ze sobą pomyliłam, mając ogromne uczucie zmieszania, bo „chwila, gdzieś to już czytałam”. Ostatecznie jednak całość wypadła naprawdę dobrze – styl Marcela Mossa, tak jak przy pierwszej części był wręcz imponująco przyjemny, a polskie realia nie mogłyby być bardziej interesujące. Ogromnym plusem jest również to, że autor zwinnie porusza tematy, na które nasze społeczeństwo tak naprawdę nie zwraca uwagi. Przemoc wobec mężczyzn istnieje naprawdę, chociaż niewielu mówi o tym głośno. Tak samo jak istnieją różne erotyczne preferencje, a już na pewno takie, znajdujące się na granicy nieskończonej brutalności, a nawet wręcz niesmaku. „Nie patrz” to ten rodzaj książki, do którego momentami nie umiem dobrać słów, bo żadne komplementy nie wydają się być odpowiednie. I dlatego ta recenzja zajmuje mi tyle czasu, chociaż lekturę mam za sobą od dobrego tygodnia. Mamy tu dosłownie wszystko: stalking, hejt, a nawet gwałt... i to zbiorowy. Bo gdy myślałam, że nic mnie nie zaskoczy, kolejne strony ujawniały asy, które w rękawie miał Moss.  

Zakończenie wbiło mnie w fotel do tego stopnia, że od razu sięgnęłam po trzecią część. I o tyle, o ile ilość stron w aplikacji Empik Go nieco mnie przeraziła, tak wiem, iż jedyne, co mnie czeka, to przyjemnie spędzone chwile. Tak było bowiem w przypadku „Nie odpisuj” oraz „Nie patrz” – zostałam wręcz zmanipulowana, każda kolejna strona działała na mnie niczym włóczka na kota, który w ogóle nie odczuwa upływającego czasu. I gwarantuję, że jeśli po mojej recenzji sięgniecie po twórczość Mossa, was również spotka dokładnie to samo.