Od jakiegoś czasu recenzje to moja zmora i o ile czytanie to nadal ogromna część mojego życia, zupełnie jak pisanie, tak przy otwarciu nowego dokumentu z kolejną opinią produktu z wydawniczego rynku czuję, jakby brakowało mi słów i nie umiem zebrać myśli. Zwłaszcza gdy oczekiwania dotyczące lektury nie zostają spełnione, a ja kończę ostatnią stronę z poczuciem niespełnienia.
„Zarozumiały playboy” to obsadzona w prawniczym świecie powieść o przewadze uczuć nad karierą. Tate to silna kobieta, twardo stąpająca po ziemi i zawsze dążąca do wyznaczonych jej przez Westona celów. Kiedy w grę wchodzi fuzja, pakuje najpotrzebniejsze rzeczy i wsiada w samolot do Chicago. Ma tam dopiąć ostatnich szczegółów i dopilnować, by połączenie firm okazało się sukcesem. Nie spodziewa się jednak, że zmuszona będzie pracować z dupkiem, który poprzedniego dnia ukradnie jej taksówkę i zostawi z rozsypanymi dokumentami. Właśnie tym aroganckim typem okazuje się Decker – jeden z kilku braci, z którymi tworzy kancelarię prawniczą. To on stoi na czele tej męskiej bandy, trzymając rękę na pulsie, by firma była dochodowa, a ich przyszłość świetlista.
Momentami miałam wrażenie, że cała historia „Playboya” kręci się wokół tego kto kogo pierwszy zaliczy. Mnóstwo podtekstów, wykorzystywania swoich atutów i rozmyślania o dogodnych pozycjach do orgazmu tworzyło większość tej pracy. Zupełnie jak scen seksu, które w pewnej chwili męczyły mnie do tego stopnia, że zwyczajnie je pomijałam, bo nie obchodziło mnie co tym razem będzie jęczeć Tate czy ile razy Decker doprowadzi ją na szczyt. Romans, który okazał się erotykiem, pozostawił we mnie dozę zniesmaczenia i to bynajmniej nie faktem, że pojawiły się pikantniejsze sceny. Wciskanie ich niemal co rozdział i dodawanie bez przerwy podtekstów w scenach, które były naprawdę dobrze zbudowane, psuło mi atmosferę miłości, na którą nastawiałam się, sięgając po ten tytuł. Historia życiowa Deckera była cudownym tłem dla całości, a ja byłam wdzięczna autorom za ukazanie jego ciemniejszej i jaśniejszej strony i przeszłości, która sprawiła, że był mężczyzną, jakim był.
Gdy kogoś kocham, to mogę za nim iść na kraniec ziemi.
Sloane Howell i Alex Wolf stworzyli naprawdę realnych bohaterów, budując ich relację na wzajemnym dogryzaniu sobie, dodając do tego pociąg fizyczny. Dwójka dojrzałych bohaterów spędza kilka dłuższych chwil na poznaniu się, a uczucia rodzą się wolno, za sprawą tak ważnej obecności. I w prawdziwym życiu często zakochujemy się w osobach, które po prostu przy nas są, gdy naprawdę ich potrzebujemy. Niestety w moim mniemaniu męski duet przedstawił sprawę w nieco męski sposób – ciągłe podteksty i nastawienie na seks psuło delikatność, której czasami mi tu brakowało.
Dużym minusem, który wpłynął na moją ocenę, jest również praca, tłumaczy, a kalki z angielskiego dawały po oczach, sprawiając, że nie mogłam uwierzyć, że to praca profesjonalnego wydawnictwa, które nie debiutuje pierwszą wydaną książką.
„Zarozumiały playboy” to lektura, która tytułem mnie nie zachęciła, a ja zrobiłam sobie mały challenge, sięgając po nią. Nie jestem fanką wszelkich bad-boyów, relacji love-hate czy odwrotnie, czy mężczyzn śliniących się na myśl o kobiecym narządzie płciowym. Tutaj dostałam wszystko to, przed czym zwykle stronię, ale ubrane w całkiem zgrabną historię, po której kolejne części z pewnością kiedyś sięgnę. Mam jednak nadzieję, że będą nieco lepsze, a ja wreszcie poczuję spełnienie jak główna bohaterka.
0 comments