O „Sexuality Education” zagorzali czytelnicy Wattpada słyszeli w ostatnich latach przynajmniej jeden raz. Niesamowity sukces, miliony wyświetleń oraz ogromna rzesza fanów to coś, co dodawało autorce skrzydeł do podjęcia kroku o wydaniu opowiadania w formie książki. Osobiście nie jestem zwolenniczką zamieniania fanfiction w pełnoprawne powieści, a już na pewno zgrzyta mi to, gdy jest zrobione naprawdę nieudolnie. Jak to wyszło w tym wypadku? I czy tutaj dostaniemy coś nieco bardziej subtelnego niż Afterowego Hardina Scotta?
Scarlett to typowa królowa szkoły z młodzieżówek: jest najpopularniejsza, ma przyjaciela geja oraz wszyscy chcą z nią być albo znaleźć się w jej skórze. Ona jednak nie lubi romansów ze swoimi równieśnikami, ponieważ kręcą ją starsi mężczyźni. Pewnego dnia w pracy spotyka naprawdę przystojnego mężczyznę, a jakiś czas później zamiast nudnych zajęć z edukacji seksualnej pod okiem nauczyciela bez pasji, nowy temat rozpoczyna inny mężczyzna: Harry Smyth. I już od pierwszej chwili Scarlett wie, że nie spocznie, dopóki go nie zdobędzie, chociaż jest to surowo zakazane oraz nieodpowiednie. Ostatni rok szkoły przed wyjazdem na studia to jedyna okazja, aby zaszaleć. Jak wiele w życiu dziewczyny zmieni pojawienie się Harry’ego? I czy przekroczą granicę, która może zniszczyć ich przyszłość?
Dopiero teraz zdałam sobie sprawę, że za takim uczuciem tęskniłam. Za tą bliskością.
Zamawiając tę książkę do recenzji, naprawdę chciałam dać autorce szansę. Od publikacji Wattpadowej wersji minęło w końcu kilka lat, a skoro wydana została w tym roku, P. C. Gilbert miała szansę na dokonanie istotnych poprawek. Jej styl był bardzo przyjemny: przez te setki stron dosłownie płynęłam, ale fabuła niestety kulała. Tak samo jak kulało wmawianie czytelnikom, że to przecież nie jest fanfik, chociaż jednocześnie na niemal każdym kroku podkreślane były fakty związane z prawdziwym Harrym Stylesem. To pokazało w pewien sposób lenistwo autorki, która nie próbowała nadać Smythowi ani jednej indywidualnej cechy. A może bała się, że straci czytelników i nikt nie kupi wersji papierowej, gdy dokona zbyt wielu zmian?
Powieść, która miała pomóc nam otworzyć się na swoją seksualność sprawiała, że kartkowałam kolejne stosunki. Brzmiały one identycznie, jak dosłowne kopiuj-wklej i chociaż myślałam, że to właśnie to jest najgorsze, ostatecznym strzałem było to, jak główna bohaterka złościła się na Harry’ego, ponieważ nie domyślił się, że mogła stracić ochotę na seks w trakcie gry wstępnej. Nie mówiła ani słowa, on doszedł twierdząc, że jest świetna, a potem Scarlett bez słowa wróciła do domu. Komunikacja między tymi postaciami, a raczej jej brak sprawiał, że zgrzytałam zębami. Jak na kogoś, kto próbuje stworzyć „dorosły” związek, jakoś oboje nie umieją w dorosłość, co widać nie tylko na początku, ale również na samym końcu książki.
Bohaterowie nie byli przedstawieni w najmniejszym stopniu. No może Sacrlett dostała swoje pięć minut przed lustrem, dzięki czemu dowiedzieliśmy się, jak wygląda. Harry został opisany w kilku zdaniach, jednak charakter tej postaci dosłownie nie istniał. No bo po co, skoro Directionerki będą wiedziały, co i jak?
Jak na debiut, „Sexuality education” wypadło strasznie słabo. Okładka oraz szata graficzna całej powieści ratują sytuację, ale niestety nie poprawiają wrażenia, które wywołuje sama książka. Mocne wspomnienie 2015 roku towarzyszyły mi od pierwszej strony, aż do samego końca. Końca wypatrywanego przeze mnie z utęsknieniem i niecierpliwością, bo nie dość, że ciężko było mi wczuć się w tak schematyczną książkę, to jeszcze jak najszybciej chciałam ją odłożyć.
Polecam ją tym, którzy chcą zobaczyć, jak wyglądał Wattpad sześć lat temu. Ja należę do tej grupy czytelników, cieszących się, że literatura – nawet ta amatorska – idzie do przodu, zostawiając tamte czasy daleko za sobą.
0 comments